supernicevisit 
Tire Gezisi -Ege’ de saklı bir köy:
Ege’ de el sanatlarının yaşamaya devam ettiği bir köy burası. Keçecilik, beledi dokuma bu köyde halen yapılıyor.
Merhabalar güzel köy! Araçtan iner inmez yüzüm gülüyor. Ne tatlı insanlar var burada. Tire köyü ne güzel..
Önce yemek:
Tire’ de Tire Köftesi yenmez mi?
Hem de nasıl yenir! Hemen Hacı Baba Tire köftecisine oturuyoruz. Birer porsiyon köfte söylüyoruz. Bol domates soslu oluyor. Enfes. Köftenin yanına istediğimiz közde patlıcan, bol kaymaklı yoğurdun ve karadut reçelli lor tatlısının tadı ise damağımda kalıyor.
Tire’ yi gezmeye başlıyoruz.
İlk Durak: Keçeci Dükkanı:
Kuşaktan kuşağa aktarılmış bilgi, yenilikçilik. Ayakta kalan bir dokuma sanatı.. Bu işi hakkıyla yapan, Arif Cön’ ün dükkanına gittik. Herşey o kadar güzel ki… Gözlerimi alamadım. Şallar, örtüler, paltolar…
Bize hemen birkaç örnek yapmaya başladılar. Bir yandan da keçe dokumanın geçmişinden, geleneksel keçe dokumasının zorluğundan, bugün kullanılan teknik ve motif türlerinden bahsettiler. Arif Cön ve ailesi, ipek ile keçeyi birbirine yedirerek yeni motifler yaparak, geleneksel sanatı biraz daha günümüze uygun bir hale getirmişler. Sonuç şahane… Fiyatlar makul. Yeni makinalar ile günlük üretimleri bayağı artmış. Dolayısıyla dışarıya toplu olarak satış yapabiliyorlar. Siparişlerinizi telefondan da verebiliyorsunuz. :) Günümüzü takip etmenin yararları… :)
Ardından Beledi Dokuma yapan bir hanımefendinin atölyesini ziyaret ettik. Kendisi ve Eşi Beledi Dokuma yapan son kişilermiş. Biz gelir gelmez, tezgahının başına geçti. Bize bir yandan dokumanın nasıl yapıldığını gösterirken bir yandan da anlattı…
Bu kullandığı tezgahta eskiden hat bile yazılırmış, seccade için karışık motifler yapılırmış. Ama şimdi geriye sadece geometrik motifler kalmış. “Bize bu kadar öğretti büyüklerimiz, ustalarımız” diyor. Kendileri şimdi yine karşık desenler yapmak istiyorlarmış ama zaman bulamıyorlarmış. Zaman bulamaları çok normal. Emek çok büyük. Tezgah çok karışık. Ayağında direksiyonu, ahşap çubukları oynatıyor, bir yandan ilmikleri sayıyor, bir yandan iplikleri sıkıştırıyor. Mekik diyor bu dokuduğunun adına. Hepsinin ayrı bir adının olduğunu söylüyor.
Emek büyük. Zor bir dokuma. 1 günde (8 saat çalışarak) ancak 1 metre dokuma yapabiliyormuş. Eğer ipek olur ise o zaman anca 30 cm. Dokuma çok zor olunca haliyle ortaya çok miktarda ürün çıkmıyormuş. Dolayısıyla toplu satıp, yeteri kadar para kazanamıyorlarmış. Atölye şu an belediye desteği ile ayakta kalabiliyormuş.
________________________________________________________________________________
Not: Bu arada Tire denince akla güzel Ege otları geliyor. Dolayısıla, Tire civarında güzel ot yemekleri yapan restoranlara da uğramak lazım. Çok methini duydum, ben bu sefer gidemedim: Kaplan köyünde bulunan Kaplan Restoran aklınızda bulunsun. Ot yemekleri mevsimlik olduğundan ilkbahar zamanları tercihiniz olabilir.
Görüşmek üzere
supernicevisit
